Rostowskie deszcze

I znowu w wykopie. Nie wierzylam, ze znowu sie tu znajde i do tej pory nie moge uwierzyc, ze jednak jestem. Zwlaszcza, ze chyba ktos mi podmienil bezczelnie tamto Tanais - komary sie zgadzaja, ale gdzie te upaly, przed ktorymi uciekalo sie pod drzewa? Teraz pogoda przypomina raczej Bollywood: "czasem slonce, czasem deszcz", a czasem ulewa, przy ktorej mozna sie powazne obawiac, czy wyjscie z namiotu nie wymaga kajaka. Plus tego deszczu jest taki, ze jezeli w nocy zapada wykop, to bladym switem objawia sie szef wykopalisk i zwiastuje nam radosc wielka, ze kopiemy od 9 - niektorzy potem upewniaja sie, czy aby nie sen.
Jezeli radosc nie zostanie zwiastowana, to idziemy kopac o 6. Dzielnie sekunduja nam w tym komary i meszki, weszac latwy lup - czasem chcialoby sie miec dziesiec rak, zeby dwiema spokojnie trzymac narzedzia pracy, a pozostalymy tluc te nieprawe dzieci owadzich matek, ktore bezczelnie probuja nas zezrec zywcem. Potem wychodzi slonce i znikaja meszki, a my zaczynamy sie smazyc. Tak przynajmniej wyglada oczekiwana przez wszystkich wersja wydarzen, ale w praktyce ostatnio dosc czesto nastepuje ewakuacja z powodu wspomnianych deszczy - czasem nawet bardzo szybka, jezeli bija pioruny, bo tym razem kopiemy na gorce.
W nocy namioty zamieniaja sie w lodowki - pierwszej nocy, kiedy sie o 3 obudzilam, zeby sie ubrac w co sie tylko dalo, bo zamarzalam, w myslach spakowalam walizki i wrocilam do domu z 10 razy, zanim troche odtajalam. W nastepne noce bylo juz ciut lepiej, ale pozostala kwestia spadku, odziedziczonego po gorce, na ktorej sie rozbilam - w efekcie zjezdzam ciagle na bok, co wymaga niezlego kombinowania w poszukiwaniu pozycji, ktora zapewnia jaka taka stabilnosc.
Woda standardowo - jest zimna albo jej nie ma. Czystosc ma tutaj dwa stany skupienia: brudny albo niedomyty graniczacy z czystoscia. Ten pierwszy spotyka sie u wszystkich pracujacych w wykopie i polega na tym, ze sa czarni. Doglebnie czarni. Dopiero tutaj mozna zrozumiec, po co sie myje raczki i buzie przed jedzeniem - kiedy zza kurzu nie mozna dojrzec rysow twarzy, mycie nabiera nowego znaczenia. Drugi stan pojawia sie u ludzi, ktorzy dotarli do prysznica i udalo im sie w miare zmyc z siebie wyznaczniki stanu pierwszego. Tutaj z kolei mozna przekonac sie o koniecznosci uwaznego mycia - delikwenta, ktory o tym zapomnial, czeka przykra niespodzianka w postaci smug na, dajmy na to, szyi, widocznych w lustrze i budzacych, nomen omen, czarna rozpacz, bo ile mozna sie szorowac?
Domycie paznokci wchodzi w gre dopiero jakis tydzien po powrocie, wiec na porzadku dziennym sa (dla pan, rzecz jasna), roznego rodzaju lakiery, stosowane w celu zakamuflowania naturalnej czerni. Rozowe paznokcie u stop nurzajacych sie w czarnym pyle wygladaja bardzo... malowniczo.
O nocnych strachach i jedzeniu juz w nastepnym odcinku... :)