sobota, 30 stycznia 2010

Człowiek w warunkach miejskich

Śnieg pracowicie padał przez całą noc, wezwawszy na pomoc wiatr jako doświadczonego dekoratora. W rezultacie poranek ujrzał nierówno rozmieszczone białe zaspy w miejscu chodnika. Elżbieta wzięła zatem żółtą szuflę i poszła niwelować arcydzieła sztuki zawianej. Zniwelowała i wróciła do domu, a w domu się okazało, że w międzyczasie prąd wziął wolne i poszedł podziwiać widoki - najwyraźniej opuścił już teren osiedla, bo ciemno było wszędzie i głucho również.
Elżbieta usiadła przez bezużytecznym w takiej sytuacji komputerem i zadumała się nad powagą sytuacji: sieci nie ma, światła ani widu (a nie wszędzie w końcu okna są), czajnik elektryczny może służyć za ozdobę pokojową chwilowo - i tak dobrze, że kuchnia gazowa i że można herbatę zrobić. Ale co po herbacie?
Jakoś tak jest, że najlepiej bierze się do pracy, kiedy nie ma co robić. W Elżbiecie obudził się duch obowiązkowości i postanowiła skorzystać z okazji i posprzątać pokój, a potem, jeżeli czasu wystarczy, zrobić ciasteczka - wieczór zapowiadał się interesująco, bo świece wprawdze są, ale ani przy nich poczytać, ani telewizji pooglądać, więc ani chybi doszłoby do nadprogramowego życia rodzinnego. Jednym słowem - dzień z życia normalnego człowieka.
Stety czy też może niestety, prąd wrócił naspodziewanie szybko (pewnie go na rogatkach zawrócili za brak posiadania zgody na opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu) i Elżbieta zamiast zachować się jak człowiek, rzuciła się z wirtualnym mieczem na wirtualną hydrę. Pokój pozostał w stanie nieomal nietkniętym, a dobre chęci rozpełzły się po kątach.
Wielbicieli szczęśliwych zakończeń miło nam poinformować, że porządek jednak zaistniał - dnia następnego w związku z wizytą koleżanki.

czwartek, 28 stycznia 2010

Małe radości (2)

Małe radości z wielkich rzeczy: frajda o poranku, kiedy się dostanie liczący sobie około 1,6 m sopel, świeżo zerwany spod dachu. Polecam :)